Y Gaer (ang. Brecon Gaer, łac. Bannium Cicucium[1]) – pozostałości rzymskiego fortu, znajdujące się w środkowej Walii, około 2 km na zachód od miasta Brecon. Opiekę nad zabytkiem sprawuje Cadw[2].
Fort wybudowano około 75 roku n.e.[2] u zbiegu rzek Usk i Ysgir. Tereny te opanowane były wówczas przez celtyckie plemię Sylurów. Lokacja fortu była związana ze skrzyżowaniem dróg łączących forty Isca i Gobannium na wschodzie z Alabum, Coelbren i Moridunum na zachodzie[1].
Początkowo fort był prostą konstrukcją z ziemnym wałem oraz drewnianą palisadą[3]. Stacjonowała w niej jednostka pomocnicza kawalerii złożona z Wettonów z Półwyspu Iberyjskiego[3][4]. W drugiej połowie II wieku przebudowano go w fort kamienny. Wykonawcami przebudowy byli żołnierze II Legionu "Augusta"[4]. Kolejne renowacje miały miejsce w IV wieku[3].
W pobliżu fortu podczas prac wykopaliskowych znaleziono wiele nagrobków, m.in. młodego kawalerzysty Candidusa. Znajduje się on obecnie w Brecknock Museum[4] w Brecon.
Do naszych czasów zachowały się fragmenty murów obronnych wraz z fundamentami narożnych wież oraz widocznymi miejscami na bramę. Ruiny znajdują się na prywatnym gruncie i dojazd do nich jest nieoznakowany[3].